Smells like teen spirit: Είκοσι πέντε χρόνια μετά

6022

Μην τα μετρήσεις, δεν συμφέρει. Πίστεψέ με απλά όταν σου λέω πως έχουν περάσει 25 χρόνια από τη μέρα εκείνη, στις 10 Σεπτεμβρίου 1991, που οι Nirvana κυκλοφόρησαν το «Smells like teen spirit». Με λίγα λόγια, τη μέρα που – είτε το δέχεσαι είτε όχι – η μουσική έκανε μια παύση, κοίταξε γύρω της, πήρε μια βαθιά ανάσα, έκανε μια στροφή επάνω στο τακούνι της Dr. Martens της και συνέχισε να περπατάει προς άλλη κατεύθυνση.

Χωρίς να το πολυπεριμένουν ούτε οι δισκογραφικές, ούτε η μπάντα, το τραγούδι άρπαξε τη νεολαία της εποχής από τα μαλλιά και τη χτύπησε στα πατώματα των κλαμπ, των μπαρ, των φοιτητικών δωματίων. Το «σπάσιμο» των ντραμς επάνω στην αρχική μελωδία της κιθάρας, οι «καταραμένες» τσίρλίντερς, ο παππούς με τη σκούπα και το στοιχειωτικό χαμόγελο του Κομπέιν στο τέλος του βίντεο έγιναν ήχοι και εικόνες που κόλλησαν σαν αυτοκόλλητο παιδικού άλμπουμ στις ψυχές της χαμένης γενιάς των 90s, έγιναν αρχετυπικές, αιώνιες.

Ο θάνατος του Κομπέιν, λίγα χρόνια αργότερα, θα δώσει άλλη μια ώθηση στο κομμάτι, που πια αντιμετωπίζεται σαν η αρχή του τέλους ενός ειδώλου. Σήμερα, 25 χρόνια μετά, δεν μπορείς παρά να φτύνεις τον αέρα μέσα από τα πνευμόνια σου κάθε φορά που το κομμάτι ξεκινάει και να ξυπνάς από το βαθύ του ύπνο εκείνο το παιδί που οργίστηκε με εκείνα τα τραγούδια. Κι ας εκνευρίζεσαι κάθε φορά που βλέπεις κάθε «πιτσιρίκι» να φοράει μπλούζα Nirvana, γιατί είναι της μόδας. Η μουσική ανήκει σε όλους, είτε το θέλεις είτε όχι.

Αλήθεια, εσύ πού ήσουν όταν πρωτοάκουσες το «Smells like teen spirit»;

1 ΣΧΟΛΙΟ

Comments are closed.