«Πιστεύουμε ότι η καλύτερη απάντηση στην παγκόσμια επιδημία βίας και σεξουαλικών επιθέσεων είναι να παρέχουμε στους μαθητές και τις μαθήτριές μας επίγνωση των αιτιών και των αποτελεσμάτων της βίας που βασίζεται στο φύλο και τις ικανότητες να την κατανοήσουν, να παρέμβουν και να την προλάβουν».
Με αυτόν τον τρόπο η οργάνωση «No means No» («Όχι σημαίνει όχι») εξηγεί τη δράση της στην Κένυα και σε παγκόσμιο επίπεδο για την καταπολέμηση της σεξουαλικής βίας κατά των γυναικών. Η καινοτομία είναι ο τρόπος με τον οποίο καταπολεμάται αυτό το είδος βίας. Σε πείσμα των όσων «διδάσκονται» τα κορίτσια από τη μία άκρη του πλανήτη στην άλλη, ότι δηλαδή η πρόληψη και αντιμετώπιση των βιασμών είναι δική τους δουλειά («μην φοράς προκλητικά ρούχα», «μην πίνεις όταν βγαίνεις», «μην έχεις μακριά μαλλιά», «μην φοράς ρούχα που αφαιρούνται εύκολα» και ούτω καθεξής) το εν λόγω πρόγραμμα εστιάζει αλλού. Από τη μία, οι μαθήτριες μαθαίνουν αυτοάμυνα, ώστε αν βρεθούν σε αντίστοιχη κατάσταση να μπορέσουν να αμυνθούν. Από την άλλη, οι μαθητές μαθαίνουν πως έχουν επιλογή. Αντί να επιλέξουν να βιάσουν μια γυναίκα, μπορούν να επιλέξουν να μην το κάνουν.
Σε πολλές κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης της Κένυας, όπου έχει την έδρα της η οργάνωση, τα αγόρια από μικρά μαθαίνουν πως, αν βρουν την ευκαιρία, η σεξουαλική βία κατά των γυναικών είναι μέσα στο παιχνίδι. Αν αυτό σου ακούγεται βάρβαρο, ας θυμηθούμε τον Brock Turner, τον διαβόητο πια βιαστή Brock Turner, το βιαστή του Stanford, που δεν είναι καν το πιο πρόσφατο παράδειγμα λευκού, πλούσιου αγοριού καλής οικογενείας, «πέραν πάσης υποψίας», «συννεφόπτωση» και δεν συμμαζεύεται, που βίασε μια κοπέλα την οποία βρήκε αναίσθητη, επειδή απλά βρέθηκε μπροστά του. Τα φρούτα της κοινωνίας που συνεχίζουμε να καλλιεργούμε και να εκτρέφουμε πέφτουν από πολλά δέντρα, τα περισσότερα από τα οποία είναι στην αυλή μας. Δεν είναι τυχαίο το ότι οι πρώτες έρευνες που προέκυψαν κατά τη διαμόρφωση του προγράμματος αποκάλυψαν πως στην πλειοψηφία τους τα νεαρά αγόρια πιστεύουν πως είναι απόλυτα δικαιολογήσιμο το να βιάσει κάποιος μια γυναίκα.
Στο πλαίσιο του προγράμματος, τα κορίτσια μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν μια ευρεία γκάμα καταστάσεων, από ενοχλητικές μέχρι και άμεσες απειλές κατά της ζωής τους. Τα αγόρια από την πλευρά τους μαθαίνουν να απορρίπτουν τη στάση ζωής που θέλει τη βία να αποπνέει εξουσία, μαθαίνουν να αναπτύσσουν θάρρος, γνώση κι επίγνωση και αποκτούν την ικανότητα να παρεμβαίνουν σε περιπτώσεις επιθέσεων, σωματικών ή λεκτικών, ακόμη και στο πρώιμο στάδιο του σχεδιασμού.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2010 και μέχρι τώρα, στα σχολεία που εφαρμόστηκε σήμερα παρατηρείται μείωση των βιασμών κοριτσιών από φίλους και γνωστά πρόσωπα κατά 20% ενώ πάνω από το 50% των κοριτσιών που δέχθηκαν επίθεση κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν όσα έμαθαν για να αποτρέψουν το βιασμό τους.
Αν δεν σου φαίνεται πολύ, είναι επειδή δεν είναι. Αλλά σκέψου ότι μία στις πέντε κοπέλες που θα δέχονταν επίθεση δεν έζησε αυτή την εμπειρία, ενώ μία στις δύο κοπέλες που δέχθηκε τελικά επίθεση κατάφερε και την απέκρουσε. Την ίδια στιγμή, χιλιάδες αγόρια μαθαίνουν πως ο βιασμός των φίλων τους, των γνωστών τους, των συμμαθητριών τους, δεν είναι δικαίωμά τους και κάποιοι, μελλοντικά, θα σώσουν μια γυναίκα από τα χέρια κάποιου βιαστή.
Είναι μια αρχή.
