Το αποχαιρετιστήριο δώρο του David Bowie στους φίλους της μουσικής του, το τελευταίο του άλμπουμ, Blackstar, βρίσκεται ανάμεσα στις υποψηφιότητες για το βραβείο Mercury, που δίνεται κάθε χρόνο στο καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς στη Μεγάλη Βρετανία και Ιρλανδία.
Πρόκειται για την τρίτη υποψηφιότητα του Bowie, μετά από το Heathen και το Next Day. To Blackstar κυκλοφόρησε στα 69α γενέθλια του καλλιτέχνη, δηλαδή στις 8 Ιανουαρίου 2016, δύο ημέρες πριν από τον ξαφνικό (για το κοινό) θάνατό του από καρκίνo.
«Look up here / I’m in heaven» τραγουδάει ο Bowie στο «Lazarus», σε ένα στοιχειωτικό τραγούδι και ακόμη πιο στοιχειωτικό βίντεο, ουσιαστικά αποχαιρετώντας το κοινό που τον λάτρεψε.
Ίσως αποτελεί και ένα από τα πιο ασφαλή στοιχήματα για το νικητή αυτής της χρονιάς, ουσιαστικά αδικώντας μια σειρά από πραγματικά πολύ καλά άλμπουμ που έχουν προταθεί για το φετινό βραβείο. Ανάμεσά τους το Hopelessness, μια πολιτική δήλωση της Anohni – μέχρι πρότινος Anthony Hegarty. Σε ένα οργισμένο, όπως το χαρακτήρισαν πολλοί, άλμπουμ διαμαρτυρίας, τα κομμάτια της Anohni ασχολούνται με θέματα πολιτικά και κοινωνικά, «δίνοντας αρκετό χώρο στη φωνή της Anohni, που παραμένει ένα εξαίσιο όργανο» (Jenn Pelly στο Pitchfork).
Για πέμπτη φορά προτείνονται οι Radiohead για το συγκεκριμένο βραβείο και γίνονται κάτι σαν τη Meryl Streep των Mercury, αφού είναι οι καλλιτέχνες που έχουν προταθεί περισσότερες φορές. Είχαν προηγηθεί τα OK Computer, Amnesiac, Hail to the thief και In Rainbows, χωρίς, όμως, κάποιο να κερδίσει. Αυτή τη φορά, το A Moon Shaped Pool ίσως είχε πιθανότητες, αλλά το στοίχημα ότι θα το «πάρει» το Blackstar παραμένει.
Τρίτη υποψηφιότητα για τη Bat for Lashes, κατά κόσμο Natasha Khan, για το concept άλμπουμ The Bride, που κυκλοφόρησε την 1η Ιουλίου. Στο άλμπουμ περιγράφεται η πορεία μιας όμορφης νεαράς, που βλέπει τα σχέδιά της για έναν υπέροχο γάμο να γκρεμίζονται όταν ο αρραβωνιαστικός της σκοτώνεται καθ’ οδόν προς το γάμο και εκείνη ξεκινάει για το γαμήλιο ταξίδι τους μόνη, αντιμετωπίζοντας τους δαίμονές της, σε μια πορεία προς την ανακάλυψη του εαυτού της.
Με διπλή εκπροσώπηση της grime σκηνής εμφανίζονται φέτος τα Mercury (μετά από αρκετές σχετικές επικρίσεις τα προηγούμενα χρόνια), αφού υποψήφια είναι το Konnichiwa του Skepta και το Made in the Manor του Kano.
Ο μινιμαλιστικός ήχος του Making Time του James Woon αναδεικνύει τις δυνατές του μελωδίες και την ιδιαίτερη φωνή του, ενώ το εξαιρετικό The Dreaming Room της Laura Mvula, την οποία πολλοί έχουν συγκρίνει με τη Nina Simone, φέρνει κάτι γνώριμα καινούργιο, φρέσκα αρχετυπικό, κάτι που γνωρίζεις αλλά σε ξαφνιάζει, μια αίσθηση περίεργα ανανεωτική.
Τη λίστα συμπληρώνουν το πολύ ενδιαφέρον ντεμπούτο άλμπουμ των The Comet is Coming, Channel the Spirits, το I like it when you sleep, for you are so beautiful yet so unaware of it, των 1975, το Adore Life των Savages αλλά και το Love & Hate του Michael Kiwanuka, ενός καλλιτέχνη γεννημένου στη Βρετανία από γονείς από την Ουγκάντα, που εξερευνά τις ρίζες της μαύρης μουσικής.
