Συμπληρώνονται σήμερα 24 χρόνια από τη μέρα που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το Creep των Radiohead, στις 21 Σεπτεμβρίου 1992.
Το “24”, εκτός από τηλεοπτική σειρά, της οποίας την πρώτη σεζόν είδαμε σε ένα σαββατοκύριακο και μετά δεν ασχοληθήκαμε ξανά, σαν νούμερο δεν λέει και πολλά. Κανονικά, λοιπόν, θα αφήναμε για το 2017 την αναφορά στη συγκεκριμένη επέτειο.
Τώρα, όμως, το θέμα το πιάσαμε, κι ως γνωστόν, αν πιάσεις κάτι δύσκολα πέφτει κάτω (πού πήγε ο νους σου!). Θυμηθήκαμε, λοιπόν, δύο ιστορίες που θα συνοδεύουν το κομμάτι για πάντα, όπως η μυρωδιά του σκόρδου το καλό τζατζίκι.
Υπήρχε κάποτε μια ιστορία που έλεγε πως το πιο όμορφο σημείο του κομματιού, εκεί που ο Johnny κοπανάει την κιθάρα λίγο πριν από το ρεφρέν και σπάει αυτή την ηρεμία του – όπως, λένε οι πιο κουλτουριάρηδες, σπάει την ηρεμία του μυαλού που έχει κολλήσει σε κάτι όμορφο η συνειδητοποίηση ότι “μα εγώ είμαι κριπ, δεν μου αξίζει αυτό το τόσο όμορφο πράγμα” – ήταν στην πραγματικότητα μια προσπάθεια του νεότερου Greenwood να χαλάσει το κομμάτι, γιατί δεν του άρεσε. Κοπάνησε, λοιπόν, την κιθάρα, ο ήχος που βγήκε ήταν ενοχλητικά τέλειος/ τέλεια ενοχλητικός, το κομμάτι από μονότονο έγινε ακραία ιδιαίτερο, κι έτσι η αλλαγή έμεινε. Η εκδοχή αυτή της ιστορίας άλλαξε ελάχιστα με την πάροδο των ετών, με τον Johnny να υποστηρίζει πια πως το έκανε γιατί ήθελε να βελτιώσει το κομμάτι, αλλά για τους εγωιστικούς μας λόγους θα εμμείνουμε στην αρχική βερσιόν.
Μια δεύτερη ιστορία έχει να κάνει με τη σχέση του συγκροτήματος με το κομμάτι. Αφού, λοιπόν, ταυτίστηκαν, χαρακτηρίστηκαν, αναδείχθηκαν με και από το κομμάτι, κάποια στιγμή σταμάτησαν να το παίζουν. Το βαρέθηκαν, they grew out of it. Έκαναν χρόνια να το ξαναπιάσουν, μια φορά το έπαιξαν σχεδόν κατά λάθος ή σαν αστείο, μια άλλη φορά το έπαιξαν σχεδόν καταναγκαστικά, και το κομμάτι εντάχθηκε και πάλι φέτος, μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια, στα setlist των συναυλιών. Πριν, όμως, το ξαναπαίξουν οι Radiohead, τους πρόλαβε ο Prince (r.i.p.), με ένα cover στο Coachella του 2008, το οποίο κάποιος από το κοινό βιντεοσκόπησε και ανέβασε στο YouTube. Ο Prince γρήγορα ζήτησε να κατέβει το βίντεο, ωστόσο όταν το έμαθε ο Thom Yorke (από κάποιον δημοσιογράφο κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης, μάλιστα), είπε: «Ε, πείτε του να το ξανανεβάσει. Δικό μας τραγούδι είναι». Το τραγούδι ανέβηκε ξανά και είναι ένα από τα πιο πολυπαιγμένα βίντεο στο YouTube (έχουμε συμβάλει κι εμείς σε αυτό, δεν ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε).
