Dario Fo – Το τέλος

4903

Λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν πραγματικά να είναι ευγνώμονες για όσα η ζωή τους έδωσε. Όχι γιατί είναι λίγοι οι τυχεροί, αλλά γιατί λίγοι το αναγνωρίζουν. Ο Dario Fo ήταν ένας από εκείνους.

Κωμικός, ευθυμογράφος, ηθοποιός, ζωγράφος, σκηνογράφος, δραματουργός, συγγραφέας, θεατράνθρωπος, άνθρωπος του θεάματος, άνθρωπος θέαμα, αντιδραστικός, άνθρωπος της αριστεράς αλλά και όχι, αγωνιστής χωρίς ταμπέλες και σημαίες, ο Dario Fo επαναλάμβανε ξανά και ξανά πόσο «εξαιρετικά τυχερός» υπήρξε στη ζωή του και ευχαριστούσε την τύχη του. Ξανά και ξανά.

Πέθανε σήμερα στο Μιλάνο, μετά από νοσηλεία 12 ημερών. Ήταν 90 χρονών και σχεδόν επτά μηνών.

Χέρι – χέρι με τη μεγάλη Franca Rame, τον αδιαμφισβήτητο μεγάλο έρωτα της ζωής του, μεγαλούργησε για δεκαετίες, εξοργίζοντας και «τσιγκλώντας», προκαλώντας γέλιο, οργή, αγάπη. Προκαλώντας. Το Mistero Buffo τη δεκαετία του ’60 αποκηρύχθηκε από το Βατικανό ως «το πιο βλάσφημο πρόγραμμα στην ιστορία της τηλεόρασης», η κεντροδεξιά Rai των μέσων του 20ου αιώνα τον απέκλεισε για πάνω από δέκα χρόνια, αλλά το μεγαλείο δεν κρύβεται. Ο Fo, «ενοχλώντας» όλες τις πλευρές (όλα τα άκρα), με ειρωνεία και χιούμορ, έντονα αντιδραστικός, αρνήθηκε να υποστεί λογοκρισία και τα έργα του για πολλά χρόνια δεν παίζονταν στις χώρες του ανατολικού μπλοκ.

Η σύγχρονη κοινωνία, ο καπιταλισμός, ο ρόλος του σημερινού ανθρώπου, οι κοινωνικές τάξεις, η Εκκλησία, η οικονομία, τον απασχόλησαν πολύ, έξω από πολιτικές ταμπέλες και στηρίξεις.

Το 1997 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.