To 2017 πλησιάζει στο τέλος του. Ένας μήνας πριν από την τελευταία μέρα του χρόνου είναι ίσως μια καλή μέρα για να παραθέσει κανείς μια λίστα από τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφόρησαν την τρέχουσα χρονιά.
Ίσως αυτή είναι μια καλή στιγμή να ομολογήσουμε πως, σαν ομάδα, βρισκόμαστε λίγο πίσω χρονικά στα βιβλία. Διαβάζουμε, δηλαδή, βιβλία περασμένων χρόνων, κυρίως επειδή, όσο περνάει ο καιρός πέφτει σιγά-σιγά και η τιμή τους, ή, τέλος πάντων, βγαίνουν σε προσφορές. Για το λόγο αυτό, εμπιστευόμαστε άλλους, πιο μοντέρνους και κουλ (και πιο πλούσιους, προφανώς) για τις λίστες των τρεχόντων ετών. Φέτος εμπιστευτήκαμε το Guardian, που, πάντως, έχει μια πιο mainstream ματιά, και δεσμευόμαστε ότι θα αναζητήσουμε αντίστοιχες λίστες σε τομείς όπως fantasy ή sci-fi, και θα τις αναρτήσουμε.
Η λίστα ξεκινάει με το νικητή του Man Booker, το πρώτο μυθιστόρημα του George Saunders, Lincoln in the Bardo (Λήθη και Λίνκολν, εκδ. Ίκαρος), μια ιστορία για τις ημέρες που προηγήθηκαν και ακολούθησαν το θάνατο του ενδεκάχρονου γιου του Αβραάμ Λίνκολν, μια ευρηματική διερεύνηση της απώλειας, του θρήνου, της αγάπης, των δυνάμεων του καλού και του κακού. Ναι, έχει και φαντάσματα.
Ίχνη του φανταστικού εντοπίζονται και στο Exit West του Mohsin Hamid, στο οποίο ο συγγραφέας δημιούργησε μια μοναδική παραβολή για το μοντερνισμό, τη μετανάστευση και τη θέση του ατόμου στον κόσμο.
Στο Reservoir 13 του Jon McGregor ο συγγραφέας εμβαθύνει την αναζήτησή του για μια συλλογική φωνή, που θα περιλαμβάνει τη σφαίρα της φύσης αλλά και του ανθρώπου, στο πλαίσιο μιας κυκλικής ιστορίας, που διηγείται το χρόνο που περνάει σε ένα χωριό της Αγγλίας μετά από την εξαφάνιση ενός κοριτσιού.
Η Nicola Barker κέρδισε το βραβείο Goldsmiths με το H(a)ppy, χρησιμοποιώντας χρώματα και ασυνήθιστη σελιδοποίηση για να δημιουργήσει μια οπτική δυστοπία, μέσα στην οποία η δημιουργικότητα και η ατομικότητα αρνούνται να περιοριστούν.
Αξίζει να σημειωθούν οι επιστροφές των Colm Tóibín (House of Names), John Banville (Mrs Osmond), Salman Rushdie (The Golden House), Alan Hollinghurst (The Sparsholt Affair).
Βασισμένα σε προσωπικές ιστορίες είναι το When I Hit You: or, A Portrait of the Writer as a Young Wife της Meena Kandasamy, που ξεσκεπάζει την κακοποίηση μέσα σε ένα βίαιο γάμο στο πλαίσιο των περιορισμών της ινδικής κοινωνίας, και το The End of Eddy, του Édouard Louis, μια άγρια περιγραφή της ζωής ενός φτωχού, ομοφυλόφιλου αγοριού στην αγροτική Γαλλία. Τη φρίκη ενός τοξικού γάμου – και τοξικών γονιών – περιγράφει στο First Love η Gwendoline Riley.
Αν τα βιβλία σας, σας αρέσουν πιο… έντονα και τρομακτικά, τότε για εσάς είναι το Fever Dream της Αργεντινής Samanta Schweblin, και το Such Small Hans του Andrés Barba (παραδόξως δεν μιλάει για τον Αμερικανό πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, τα μικρά χέρια του οποίου απασχόλησαν τα αμερικανικά ΜΜΕ αρκετά).
Τη ζωή του μεγαλύτερου μέρους της βρετανικής κοινωνίας, εκείνης, δηλαδή, που δεν ζει στα μεγάλα αστικά κέντρα (δηλαδή στο Λονδίνο, ας μην γελιόμαστε) διερευνά το The Lie of the Land της Amanda Craig. Φτώχεια, ανισότητα, πολλά στοιχεία που η αγγλική ελίτ προτιμάει να μην βλέπει, και μια εσάνς μυστηρίου στολίζουν την αφήγηση.
Εντυπωσίασαν στο ντεμπούτο τους οι Yaa Gyasi (Homegoing), Gabriel Tallent (My Absolute Darling) και Sally Rooney (Conversations With Friends – που περιγράφει το Δουβλίνο, το οποίο αγαπάμε εσχάτως), ενώ δύο οπτικές για το Ιράκ μπορείτε να βρείτε στα Spoils του Αμερικανού πρώην στρατιώτη, Brian Van Reet και The President’s Garden του Muhsin al-Ramli.
Τέλος, η, βραβευμένη με Pulitzer, Jennifer Egan στράφηκε σε πιο παραδοσιακές οδούς με το Manhattan Beach, ενώ η επιστροφή της Arundhati Roy στα μυθιστορήματα με το The Ministry of Utmost Happiness δεν είναι και μικρό πράγμα και σίγουρα αξίζει την προσοχή μας.
Η λίστα προφανώς δεν είναι πλήρης, αφού ο καθένας έχει διαφορετικά γούστα. Αν διαβάσατε κάτι που λείπει και πρέπει να συμπληρωθεί, εδώ είμαστε για να σας ακούσουμε.
